De blokjes blijven vallen, de chaos blijft — en toch kloppen ze soms precies.
Over hoe een oud spelletje me hielp begrijpen wat God met Jodelieh aan het bouwen is.
Ik zie mezelf nog zitten op de bank met zo’n ouderwetse Game Boy, eentje waarop je alleen Tetris kon spelen. Ik probeerde zoveel mogelijk blokjes precies op de juiste plek te laten vallen. Het spel was eigenlijk niet uit te spelen, maar het bood eindeloos simpel vermaak. Later dook het weer op als een van de populairste spelletjes op de eerste mobiele telefoons.
Het was geweldig om te zien hoe een volle rij in één keer verdween. Alsof daarmee alle problemen van de wereld even verdwenen. Voor een moment leek het alsof je ritme vond te midden van de chaos.
Nu, bijna dertig jaar later, heb ik weer datzelfde gevoel.
De blokjes vallen op hun plek, maar het blijft een chaos.
Ik ben Jodelieh begonnen omdat ik een droom heb.
Een droom die groter is dan mezelf.
Tijdens mijn studie theologie merkte ik dat er een flink gat zat tussen mensen die net tot geloof kwamen en mensen die al jaren in de kerk zaten. Ik probeerde die twee werelden te verbinden en richtte een organisatie op om daar iets mee te doen. Maar doordat ik nog weinig wist van PR, kwam het niet echt van de grond.
Jarenlang gaf ik les in worship met vlaggen. Ik vond het geweldig om te zien hoe kinderen, jongeren en volwassenen tot bloei kwamen, hun angst loslieten en zich overgaven aan hun passie. Datzelfde herkende ik in mijn tijd bij de Rotsvast Bijbelschool.
Ondertussen was ik juf geworden bij EBS De Morgenster, waar ik volop mocht experimenteren met PR. Mijn oude passie voor websites maken kwam terug, maar nu had ik meer kennis en ervaring en de wereld van social media ging voor me open.
Ik dook erin, bleef leren en verloor mijn enthousiasme niet. Het was geen tijdelijke hobby die ik na twee keer zou laten vallen; dit bleef me boeien.
Langzaam begon ik te merken dat wat ik maakte, echt verschil maakte.
Tot op een dag de directeur zich afvroeg of mijn roeping misschien niet juist lag in PR en design. Ik legde die opmerking eerst naast me neer, maar het bleef broeien.Ik wilde meer dan PR en content maken.
Ik wilde creëren, bouwen, ontwikkelen.
Ik wilde het gat dichten.
Ik wilde de passie in anderen opnieuw aanwakkeren en helpen om die werkelijkheid te laten worden. Dat was eigenlijk al de droom die ik als kind had. Alleen wist ik het toen nog niet.
Dit is wat ik doe met Jodelieh, op mijn eigen manier.
Nog steeds stapelen de blokjes zich soms op. Te snel, te hoog, te veel.
Maar ik heb geleerd dat het niet gaat om winnen, maar om volhouden.
Om blijven bouwen, blijven geloven.
Dingen kunnen veranderen, maar het doel blijft hetzelfde.
Het gaat om het zichtbaar maken van het Koninkrijk van God, telkens weer op een andere manier.
